Toyota RAV-4 5d
Δύο σε ένα!
Μετά από έξι μήνες, 18.109 χλμ. και τουλάχιστον δέκα διαφορετικούς οδηγούς,
το «μακρύ» RAV-4 της Τογιότα, όχι μόνο άντεξε, αλλά έπεισε ακόμα και τον
πιο δύσπιστο για τα προσόντα και τις δυνατότητές του. Την ευκολία δηλαδή
προσαρμογής του κάτω από όλες τις συνθήκες και μάλιστα χωρίς ειδικές
γνώσεις από το χρήστη.
ΑΠΟ την πρώτη επαφή μας με το RAV-4 διαπιστώσαμε ότι πρόκειται για ένα
μοντέλο που προσεγγίζει την κλάση των τετρακίνητων οχημάτων εκτός δρόμου, ή
οχημάτων ελεύθερου χρόνου όπως είθισται πλέον να αποκαλούνται, από άλλη
οπτική γωνία. Οι σχεδιαστές της Τογιότα προσπάθησαν, στη συγκεκριμένη
περίπτωση, να συνδυάσουν τις δυνατότητες κίνησης εντός και εκτός των
πεπατημένων διαδρομών, χωρίς να κάνουν ουσιαστικούς συμβιβασμούς ούτε στον
ένα, αλλά ούτε και στον άλλο τομέα.
Φυσικά κάθε τι το ιδιαίτερο αποτελεί και μια πρόκληση για να διαπιστώσει
κανείς σε ποιο βαθμό η συγκεκριμένη φιλοσοφία ανταποκρίνεται στην πράξη,
οπότε ζητήσαμε από την Τογιότα Ελλάς ?η οποία δεύτερη φορά ανταποκρίθηκε
πρόθυμα? ένα RAV4 για δοκιμή μακράς διαρκείας.
Το λευκό πεντάθυρο αυτοκίνητο έμεινε μαζί μας έξι μήνες, διανύοντας στα
χέρια μας σχεδόν 20.000 χιλιόμετρα σε όλων των ειδών τους δρόμους ανά την
Ελλάδα, πείθοντας ακόμα και τον πλέον δύσπιστο με τις δυνατότητές του και
αποκτώντας το προσωνύμιο ...«United Νations», λόγω χρώματος, μεγέθους αλλά
και αξιοπιστίας.
Στην πράξη
Το RAV4 αποτέλεσε πολλές φορές αντικείμενο? διαμάχης για τους συντάκτες του
περιοδικού, καθώς ικανοποιούσε πραγματικά όλες τις διαθέσεις και όλες τις
ανάγκες.
Στην άσφαλτο πήγαινε σαν? GTi (σχεδόν, γιατί το πραγματικό GTi των τζιπ
είναι το «κοντό» RAV), ενώ στο χώμα σταμάτησε μόνο σε ακραίες περιπτώσεις
«εκτός δρόμου».
Πώς το κατάφεραν οι τεχνικοί της Τογιότα να ικανοποιούν και τους πλέον
απαιτητικούς κάτω από όλες τις συνθήκες;
Οι επιλογές τους ήταν συνειδητές και δεν είναι υπερβολή να σημειώσουμε ότι
ξεκίνησαν από λευκό χαρτί παρακάμπτοντας οτιδήποτε συνδέται με τα «κλασικά»
τζιπ.
Πήραν ένα δίλιτρο κινητήρα δρόμου, τον συνδύασαν με εξελιγμένη τετρακίνηση
και τον τοποθέτησαν σε ένα αυτοφερόμενο αμάξωμα, με ανεξάρτητες αναρτήσεις
μεγάλης διαδρομής. Χρησιμοποίησαν τροχούς 16 ιντσών, λάστιχα με έμφαση στην
απόδοση σε άσφαλτο, κρεμαγιέρα στο σύστημα διεύθυνσης (υδραυλική φυσικά)
και πεντατάχυτο κιβώτιο χωρίς επιλογή κοντών σχέσεων...
H «έλλειψη» αυτή εντέλει δεν αποτελεί ουσιαστικό πρόβλημα. Σπάνια
αναζητήσαμε υποστήριξη. H μόνιμη τετρακίνηση επαρκούσε σχεδόν πάντα, ενώ
για τις δύσκολες καταστάσεις υπήρχε και η δυνατότητα εμπλοκής του κεντρικού
διαφορικού (με διακόπτη στην κεντρική κονσόλα), για την ισόποση κατανομή
της διαθέσιμης ροπής και στους δύο άξονες.
Το «μεσαίο» 4x4 της Τογιότα (σήμερα υπάρχει και το «μεγάλο» Λαντ Κρούζερ)
θύμιζε συμβατικό επιβατικό, και ως προς την αίσθηση του συστήματος
διεύθυνσής του ?σε αντίθεση μάλιστα με ό,τι συμβαίνει συνήθως στην
κατηγορία? και ως προς την άνεση της ανάρτησης. Το ίδιο ισχύει και για το
σύστημα πέδησης με αεριζόμενους δίσκους μπροστά, ταμπούρα πίσω, αλλά και
ABS που ήταν στάνταρ στο «δικό μας».
Πρέπει πάντως να τονίσουμε ότι το σύστημα αντιμπλοκαρίσματος δε μας είχε
αφήσει καλές εντυπώσεις στην αρχή, αλλά αποδείχθηκε εκ των υστέρων ότι
αιτία ήταν τα λάστιχα.
Γενικότερα, τα λάστιχα της Ντάνλοπ με τα οποία μας παραδόθηκε το RAV δεν
μας ικανοποίησαν με την απόδοσή τους ούτε στην άσφαλτο αλλά ούτε και στο
χώμα. Το αυτοκίνητο ήταν έντονα υποστροφικό στις εισόδους των στροφών
?ειδικά αν το οδόστρωμα ήταν βρεγμένο ή ολισθηρό? και δεν ενέπνεε
εμπιστοσύνη στο φρενάρισμα, καθώς το ABS έμπαινε σε λειτουργία ακόμα και
όταν δε χρειαζόταν.
Τα πράγματα χειροτέρευαν μέρα με την ημέρα και έτσι στις 12.000 χιλιόμετρα
η αλλαγή ελαστικών κρίθηκε απολύτως απαραίτητη. Τα Ντάνλοπ Γκραντ Τρεκ,
έδωσαν τη θέση τους στα Μπρίτζεστον Ντιούλερ H/T με αντίστοιχες διαστάσεις
(215/70 R16). Με τα νέα του «υποδήματα» το λευκό RAV4 κυριολεκτικά
μεταμορφώθηκε, αποκτώντας χαρακτηριστικά αντίστοιχα των προδιαγραφών του.
Λίγο πριν από την αλλαγή των ελαστικών είχε παρουσιαστεί ένα πρόβλημα με
την εμπρός αντιστρεπτική ράβδο, η οποία είχε στραβώσει και «έβρισκε» στο
δεξί ψαλίδι της ανάρτησης. Αντικαταστάθηκε στα πλαίσια της εγγύησης, αν και
η ευθύνη για τη φθορά ήταν δική μας, μετά την? επίσκεψή μας στο
χιονοδρομικό κέντρο του Παρνασσού, για τη δοκιμή των αλυσίδων.
Πέραν αυτού, από την αρχή μέχρι το τέλος της δοκιμής μας το πεντάθυρο RAV4
προσέφερε πάντα παραδειγματική άνεση, χωρίς τάσεις πλεύσης και με
σταθερότητα ακόμα και με ταχύτητες που πλησιάζαν την τελική του. Επιπλέον,
κανένας δεν παραπονέθηκε για μείωση της απόδοσης των αμορτισέρ (παρά τα
όσα? τράβηξαν), ακόμη και όταν πλησίαζαν οι ημέρες του «αποχωρισμού». Όλα
αυτά μάλιστα κάτω από συνθήκες που πολλάκις άγγιζαν ή και ξεπερνούσαν το
παράλογο. Μόνο σε χωμάτινο αγώνα του Πρωταθλήματος δε συμμετείχαμε με το
λευκό «μακρύ» RAV.
H ειδοποιός διαφορά της πεντάθυρης έκδοσης σε σχέση με την τρίθυρη είναι
βέβαια οι χώροι στο εσωτερικό. Το μακρύ RAV4 μας ικανοποίησε απόλυτα στον
τομέα αυτόν, καθώς πρόβλημα χώρων δεν παρατηρήθηκε από τους επιβάτες, ενώ
κανένα παράπονο δεν εκφράστηκε για την άνεση κάτω από όλες τις συνθήκες.
H κατανάλωση κυμάνθηκε σε φυσιολογικά επίπεδα για το μέγεθος και την
κατηγορία του αυτοκινήτου, με μέσο όρο τα 12,3 λίτρα/100 χιλιόμετρα. H
μέγιστη τιμή που ξεπέρασε τα 16 λίτρα/100 χιλιόμετρα «επιτεύχθηκε» σε ένα
ταξίδι-αστραπή στο Βόλο, ενώ η ελάχιστη ποτέ δεν έπεσε κάτω από τα 10
λίτρα. Είναι πάντως χαρακτηριστικό ότι πέρα από καύσιμα και προκαθορισμένα
σέρβις δε χρειάστηκε να ξοδέψουμε δραχμή παραπάνω για το RAV «μας».
Οφείλουμε να προσθέσουμε ότι σε κάθε περίπτωση η εξυπηρέτηση από τα
εξουσιοδοτημένα συνεργεία που επισκεφθήκαμε ήταν άψογη, γεγονός που
πιστοποιεί την ευαισθησία της Τογιότα στην προσφορά υπηρεσιών την επόμενη
ημέρα― μετά την αγορά. Αλλωστε, τα 6 χρόνια της εγγύησης δεν είναι τυχαία
προσφορά συνδεμένη μόνον με τερτίπια του μάρκετιγκ.
Το τελικό συμπέρασμα
Δημοσιογραφικά, αποτύχαμε. Κακά τα ψέματα. Ύστερα από έξι μήνες συμβίωσης
μόνο θετικά σχόλια έχουμε να σημειώσουμε για το «μακρύ» RAV4. Το ιαπωνικό
τετρακίνητο μας έπεισε τόσο με την πρακτικότητά του στην καθημερινή χρήση
και την αξιοπιστία του παρά την ιδιαίτερα σκληρή χρήση, όσο με τις
επιδόσεις του, αλλά και την εν γένει συμπεριφορά του στην άσφαλτο και στο
χώμα.
Αντίστοιχα, αισθανθήκαμε όμορφα όποτε ως «κάτοχοι Τογιότα» χρειαστήκαμε την
υποστήριξη του δικτύου της γενικής αντιπροσωπείας. Το κόστος χρήσης δεν
τίναξε τον προϋπολογισμό μας στον αέρα, και αυτό ίσως αντισταθμίζει την
αρχικά υψηλή τιμή αγοράς, αφού επιπλέον το αυτοκίνητο διατηρεί υψηλή τιμή
μεταπώλησης.
Βέβαια από πλευράς εμφάνισης η «δική μας» πεντάθυρη έκδοση δεν ξεχωρίζει
όπως η τρίθυρη, αλλά αυτό αντισταθμίζεται από τους καλύτερους χώρους για
επιβάτες και αποσκευές.
Απόλυτα θετικός λοιπόν ως ενθουσιώδης ο τελικός απολογισμός, για το μακρύ
RAV4, το οποίο το αποχωριστήκαμε με βαριά καρδιά μετά το πέρας του
εξαμήνου._4Τ.
ΥΠΕΡ
Αξιοπιστία
Φιλικό και εύχρηστο από όλους κάτω από όλες τις συνθήκες
Ίδια «γεύση» από την πρώτη μέχρι την τελευταία ημέρα
KATA
Αδικαιολόγητη υποστροφή με τα λάστιχα της Ντάνλοπ
Υψηλή τιμή αγοράς
Μέτριος χώρος αποσκευών για πέντε επιβάτες
Πόσο κοστίζει...
Στα 18.109 χλμ. που κάναμε πληρώσαμε συνολικά 822.000 δρχ.
Από αυτές οι 468.000 ήταν για βενζίνη, οι 75.000 για τέλη κυκλοφορίας, οι
230.000 δρχ. για ασφάλιση και μόλις 49.413 δρχ. για σέρβις και επισκευές.
Το κόστος ανά χιλιόμετρο ήταν 45 δρχ., αλλά δεν είναι «συνολικό», μια και
πρέπει να προσθέσουμε την «απόσβεση της αξίας αγοράς», δηλαδή το ποσό που
αντισταθμίζει την απώλεια της αξίας του αυτοκινήτου.
Έτσι, το συνολικό κόστος ανά χιλιόμετρο φτάνει στις 116 δρχ. (για 20.000
χλμ. ετησίως), ενώ τα μηνιαία έξοδα (σε ετήσια βάση) είναι περίπου 175.000
δρχ. (μαζί με την απόσβεση της αγοράς).
Στο τυποποιημένο κόστος χρήσης υπολογίζουμε επιπλέον και τα ανταλλακτικά
«προγραμματισμένης αντικατάστασης» (συμπλέκτης, καταλύτης, αμορτισέρ κ.λπ.)
που ανεβάζουν το συνολικό κόστος στις 119 δρχ. ανά χιλιόμετρο (αν κάνετε
20000 χλμ. κάθε χρόνο).